çok iyi bir yazı... eskiler müneccimlere yeniler google.a bakıyor ama nafile... hayat bildiği gibi akar... sen bir çöp bile değilsindir bu akıntı içinde... öyle hesap, kitap, para, pul, formül, profesyonel destek....işin içinde olsaydı elma şirketinin baş müdürü hastalığına bir iki kamyon dolarla çare bulur, Rahmetli Mustafa Koç bey zıpkın gibi yaşardı....

hükümete: ‘savunma harcamaları yapmayın, bize mayış verin, petrol gaz felen de aramayın, hepimizi emekli edin!’ diyen hımbılların bir şikayeti daha var: türk tuvaletine çömelemiyorlarmış, çünkü bacakları çok kalınmış bunların! şükretsinler ki artık her evde alafranga gavur klozetleri var, yoksa at gibi ayakta sıçmak zorunda kalacaklardı günde 6 öğün!

Ortalama ömür kazalar ve cinayetler gibi durumlar dışında genelde insanın soy çizgisine bağlı oluyor, ama hepimizin birkaçar soy çizgisi var. Mesela benim baba dedem ve baba ninemden gelen soy çizgilerim genelde 85-90 sene yaşarlar. Böylece babam bayağı ağır KOAH'a rağmen maşallah bayağı çevik hâlde 77'nin sonuna geliyor. Annem tarafında ise dedemin soy çizgisi 85-95 arası yaşar, ama anneannem tarafı öyle değildir. Anneannem ve bir oğlu (dayım) ve bir kızı (teyzem) hep 68 yaşında vefat etti. Diğer bir oğlu (dayım) yoğun tedavilerle 75'e kadar dayandı. Annem ise bir sürü hafifçe hastalıkla beraber gayet çevik hâlde 77 oldu maşallah, zannımca daha ziyade baba soy çizgisine benzemiş. Bense bilmiyorum ki o kadar seneler nasıl sabredeceğim, çünkü atalarımın aksine uluslararası burjvazinin kahpelikleri yüzünden (pek) çoğumuz gibi ailesiz ve aileden yana dayanaksız bırakıldım, yaşlı babam ve annemden başka ailem yok. Anne dedemin imam babası İstiklal Harbinin anarşi yıllarında bazı zinacılara Allah'ın yasasını uyguladığı için 32 yaşındayken korkakça bir pusuyla şehit edilmiş, belki Allah teala bana da öyle erken bir şehadeti ve kurtuluşu nasip eder.