Üstadın yorumu cehennem azabıyla alakalıdır. Söz konusu ettiğiniz ve benzeri ayetlerde söylenen ise, Allah’ın, meleklerin ve insanların llanetinde kalma azabıdır, bu iki azap farklıdır. Dolayısıyla bir tezat söz konusu değildir. Baki selamlar Bir tezat söz konusu değildir. B

Bu güzel yorumu ancak güzel insan yazabilir.

Daha çok FETTOŞ VE FETÖ yapısı üretir mi? Daha az ne üretir? Onu da söyle bilelim.

Beyefendi sen iyi misin?

İstikbalin kıt’alarında hakikî ve mânevî hâkim ve beşeri, dünyevî ve uhrevî saadete sevk edecek yalnız İslâmiyettir ve İslâmiyete inkılâp etmiş ve tahrifattan ve hurafattan sıyrılacak İsevîlerin hakikî dinidir ki, Kur’ân’a tâbi olur, ittifak eder. Bediüzzaman Said Nursi

“…söz etti, …anlattı, …yaptı, …okudu…, …vazgeçti.” Hepsine şahit olmuşsun. Kullandığın zaman kipi -di’li geçmiş zaman olduğuna göre. Abi sen kaç yaşındasın? Enaz 100 olmalı.

Bu güzel yorumu ancak bilgili biri yazabilir.

Peygamber e iman etmedi. Akrabalık değil mesele. Sungur Abi nin oğlu olmak birşey kazandırmıyor. Risaleye talebe olmak mühim.

Ama maske düşüren türden. Penisilvanya sakinini krize sokar.

Şüphesiz ki âlimler nebîlerin varisleridir.

Küfür, küfür, Haşa, haşa haşa... Peygamberimiz'in, (Ona ve ashabına selam olsun) bir vârisi yoktur. Ardında kimseyi vâris bırakmamıştır. Onun mirası elçi olarak Allah'tan getirdiği dîn-i mübîn-i İslam'dır. Peygambere mirasçılık iddia etmek onun mirasının üzerine çökmek, şakavettir, din eşkıyalığıdır. Bu fırka ortaya çıktığı günden beri İslâm'a kattığı bir şey yoktur. Saf Müslümanların bölünmesinden başka hiçbir fiilleri olmamıştır.

Sonra kendiniz karar verin.. en iyisi en doğrusu bu:)

Gaye ve ideali büyüktü. Onların tahakkuku için çok uğraşıyordu. Abdülhamid ile görüşememiş, fakat Sultan Reşad ile görüşmüş, o da Said Nursî’yi idealinin tahakkuku için yanına alarak Kosova seyahatine beraber çıkmıştı. İdeallerinden biri; Din ilimleri ile fen ilimlerinin birlikte okutulacağı bir üniversite fikrinin, Sultan tarafından kabul edilmesiydi. O idealin tahakkuku için, Padişah tahsisatının bir kısmıyla, Van Edremit’te, Medreset-üz Zehra’nın, yani üniversitesinin temellerini atmış, ama hemen patlak veren 1. Cihan Harbi’nde, medrese talebelerini birer mücahid yaparak, tahsis edilen o paranın geri kalan kısmına silâh ve teçhizat alıp, gönüllü milis alayı teşekkül edip, kendisi de gönüllü alay kumandanı (albay) olarak, Osmanlı ordusunun vurucu bir timi olmuş, Doğu’daki Rus ve Ermeni çetelerine kök söktürmüştü. Muharebenin şiddetlenmesi üzerine Ruslara esir düşüp, Kosturma esir kampına götürülmüş, oradan, Cenab-ı Hakk’ın inayet ve muhafazasıyla, adeta kanatlanarak İstanbul’a gelmiş, işgal altındaki İstanbul’da, bu sefer de İngilizlere kök söktürmüştü. Vatanın kurtarılması için; Anadolu’daki Kuvva-yı Millîye hareketine cihad fetvası verenlerin içinde yer almıştır. Daha sonra, Ankara’ya dâvet edilmiş, İstanbul cephesinden, Ankara cephe gerisine pek gelmek istememiştir. M. Kemal’in şifreli telgraf ile yaptığı, birkaç dâvet neticesinde, araya giren hatırını kıramayacağı dostlarının ısrarı üzerine, Ankara’ya gelmiştir. Oradaki havayı anlamaya çalışmış, M. Kemal’in ısrarla, “Bu kahraman hoca bize lâzımdır, fikirlerinden istifade etmeliyiz” diye dâveti, daha sonraları, o ekibin dine muhalif tavırlarını görmesi üzerine Van’a çekilmiş, fakat bazı hadiseler neticesinde, sonradan tahakkuk eden hükümetler devrinde, bir anda sürgün, esir, mahkûm olmuştur. O devirde baş gösteren dinsizlik cereyanına karşı, Mehmed Âkif’in; “Doğrudan doğruya Kur’ân’dan alıp ilhâmı, / Asrın idrâkine söyletmeliyiz İslâm'ı”beytine paralel olarak, Kur’ân’ın bu asra bakan âyetlerini tefsir ederek; Bu milletin, bu gençliğin, imanının kurtulmasına, Cehenneme gitmemesine çok uğraşmıştır. Eğer onun, 1911’de Şam Cami-i Emevî’de verdiği hutbedeki sözleri dinlenseydi, bugün âlem-i İslâm, bu hâle gelir miydi? Eğer, deccalist zihniyet, 25 senelik istibdat devrinde, ona; sürgün, zindan, hapis, zehirleme vs. gibi şen’i fiilleri irtikâp etmeselerdi, bu memleket, bu millet şimdi böyle mi olurdu? Kardeş kardeşe düşman olur muydu? İşin en garip kısımlarından biri de maalesef bazı dindarların ona karşı cephe alıp, fesatlık yapmasıydı. Dinî inkişafa destek verecekleri yerde, baltalamaya çalışmışlardı. Bir de utanmadan, ona her türlü iftirayı yapmaları yok mu, işte insanı bunlar çileden çıkarıyordu. Haydi, din düşmanları karşı çıkıyor, dinî gelişmeye mâni olmak istiyor, size ne oluyor kardeşim, kimin tarafındasınız siz? Ona atılan en büyük iftira ve haksızlıklardan biri de, “Kendisini Peygamber (asm) yerine, Risalelerini de Kur’ân yerine koyuyor” saçmalığı idi. Biz, yarım asırdır bu suallere çok muhatab olmuş ve gereken cevabı vermiştik. Hiç unutmam, gençlik zamanımızda, bir iki arkadaşla, bazı dindar kimselerle sohbetimizde, yine bunu dillendirmişlerdi. Biz o zaman onlara demiştik ki, “Bunu söylerken insan, Allah’tan korkar. Siz, hiç Risale-i Nurlar’ı okudunuz mu?” Tabiî, menfi manadaki kafa sallamadan sonra, kulaktan dolma bu iddiaları üzerine dedik ki, “Okuyun bir bakın, Üstadın o nur eserlerinde, en çok hacmi olan iki risale vardır. Biri Peygamberimizin (asm), diğeri de, Kur’ânın mu’cizeliğidir. En çok sayfa, bu iki risaleye yer verilmiştir” dedik. Tabiî sus-pus v.s. İşte, anlatılamayacak kadar büyük olan, Üstad Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri’nin gösterdiği, tarif ettiği nurlu yolda yürünür. Allah, akılsız başlara, akıl ihsan eder ve onun Kur’ândan aldığı sözleri dinlenir ve tatbik edilir de; bu millet de, bu âlem-i İslâm da, bu dünya da, insanlık da; haksızlıktan, zulümden, baskıdan vs gibi gayr-i insanî hâllerden kurtulur.

Tefekkür ama hakikate saygı lazım. Necmettin Erbakan: ''Onlar bizim namaz kılmayan din kardeşlerimiz'' chp ile 1974 te yaptığı koaliyon için söylediği o zaman dediği laf. Başka lafa gerek yok.

Maznun Sultan Abdülhamid Han ile memleket ve milletin düştüğü o zamanki sıkıntıların formülünü takdim etmek için geldiği İstanbul’da, önü Siyonist alçakları tarafından kesilmeyip, Abdülhamid ile görüşüp, o Kur’ânî formülleri anlatabilseydi, Allah bilir, Osmanlı İmparatorluğu bile yıkılmazdı. Araya girip, Sultanla görüşmesine mani olan Siyonist kumpasının fitnesi sayesinde, Abdülhamid ile görüşemediği gibi, üstüne üstlük, “deli” diye tımarhaneye bile atıldı. Tabiî, kendisini muayene eden tabibin, “Bediüzzaman deli ise, dünyada akıllı insan yoktur” dediği bir delilik ithamı ile…

Babamın koğuş arkadaşı

Sungur abi senin asker arkadaşın mi?!..