Ece Üner'in çiftliği değil burası... Bu zavallıya Allah, akıl fikir versin
Böylesi zıpır tipleri görünce hakikaten dayanamıyorum…Ne dediğini bilmeyen, söylemleriyle eylemlerinin çok ama çok farklı olduğu bir tipten bahsedeyim size.. Hemcinsim ama böylesi bir kadınla ilgili söyleyeceklerim elbette sizleri de bir vatandaş olarak üzecektir…
Kimdir bu arkadaşımız Ece Üner…
21 Temmuz 1981 yılında doğan Ece Hanım’ın cv’si bayağı dolu.. Koç Üniversitesi mezunu olan hanımefendi, işiyle ilgili birçok konuda ilerlemiş ve seviye anlamında buraya üstüne basa basa söylüyorum, işinin profesyonelliği için kendini geliştirmiş. Ama gelin görün ki, anladığım kadarıyla Show TV, TV100 derken öylesi bir lağım çukuruna düşmüş ki kendisi bile buradan kolay kolay kurtulamayacak gibi gözüküyor.
Sözün Gücü adlı programıyla sosyal medyanın diline düşen yayınlara imza atan bu arkadaşımız son olarak, hani kendi ülkesinin polisinin barikatına tekmeler, pankartlar, demir çubuklar, kaldırımdan söktükleri taşlarla saldıran sözde işçiler mi dersiniz, provokatör adamlar mı dersiniz. Bu garabeti savunma derecesine bile inebilen Koç Üniversitesi mezunu bu arkadaşımız var ortada artık..
Öncelikle ne demiş Ece hanım bir hatırlayalım, unutmayalım bunları ki, yarın yok efendim ben öyle demek istemedim diye kıvırmaları görünce alınlarına yapıştıralım…
Ece Üner diyor ki, "Hangisi sizsiniz? Cumhuriyet düşmanları Filistin’i bahane edip şeriat çağrısı yapsın diye miting alanı bile olmayan Galata Köprüsü sonuna kadar açılıyor; Taksim işçi ve emekçiye kapalı. Taksim’de Suriyelilere bayraklarıyla kutlama yapmak serbestti, kendi vatandaşımıza işçi bayramını kutlamak yasak. Bozdoğan Kemeri düşman işgalinden korunur gibi halktan korunurken; sınırlardan milyonlarca kaçak ve potansiyel suçluların geçişi serbest. Taksim’in sınırları ülkenin sınırlarından daha iyi korunuyor izlenimi veriyorsunuz. Hangisi sizsiniz? Özgürlükçü anayasa isteyen mi, bugün İstanbul’u koca bir hapishaneye çeviren mi? Bana yasal, sana yasak. Hakikaten ben kendi adıma şizofren oldum bu ülkede onu söyleyeyim." diyerek boyundan bir hayli büyük laflar ederek sözde gazetecilik ama aslında tetikçilik yapmayı kendine şiar edinmiş hanımefendi…
Öyle bir hal ki bunların hali… Siz zirve kanallarda başlayın spikerliğe sonrasında ise tamamen taraf olan ve hükümete çakmak için sabah akşam yemek yemeden su içmeden saldırmayı adet edinmiş patronlarının sesi olan bir spikere dönüşmek… Ne kadar acı dimi, ne kadar basit bir durum ki, başta da dediğim gibi iyi bir iş için kariyere doğru giderken bodoslama bir çukurun içinde debelenmeyi tercih etmek…
Hem Show TV’den hem de TV100’den olaylı bir şekilde ayrılan, son olarak ise, sunduğu programların birinde gazeteci eskisi hakkında babalık davası açılan Uğur Dündar’ı yayınına alarak gazeteciye desteklerini sunan Ece Hanım, Uğur Dündar’ın "O dönem ben de bekar adamım, normal sağlıklı cinsel bir yaşamım var. Bunun konuşulacak başka bir tarafı yok ki" sözleri karşısında ise gülme krizine girerek ahlaksızca bir açıklamalar bütününe destek vermişti…
İşte zihniyet bu, işte kafayapısı bu, bunlar sözde özgürlükçü, sözde modern takılan tipler… Bunlardan ülkemizde öylesine çok var ki, bunların sonu da elbet bizler gibi gelecek.. O zaman göreceğiz anyayı konyayı hepimiz ama benim esas üzüldüğüm nokta ise, bir kadın olarak, böylesi rezil bir yayın zincirinde kendinizi neden kullandırırsınız, neden böylesi bir edepsizliğe maşa olmayı tercih edip sonra da mangalda kül bırakmadan “ben şöyleyim, ben böyleyim diyerek yaşadığınız ülkenin halkın tercihleriyle gelmiş hükümetine parmak sallarsınız” işte benim takıldığım nokta bu…
Yoksa Ece gibi piyasada yüzlercesi kuşkusuz var, ama bu tiplerin evlerimize kadar girmesini ve en önemlisi de ahlaksızca tavırlar sergileyerek kendilerini bulunmaz hint kumaşı edasına bürümelerini kabul edemediğim için bugünkü köşemi Ece hanım için harcamış bulunuyorum.
Evet biliyorum niye bu denli önemsedin bu kadını dediğinizi; ama dediğim gibi böylesi tiplemelere gereken cevabı vermek de, Akit ailesinin bir ferdi olan bizlerin en büyük sorumluluğu da ondan…
Selam ve Dua ile…