İlim ve ilim sahipleri -2-

İLİM SAHİPLERİ

* İlim adamları (Âlimler-ulemâ), ilimle meşgul olan insanlardır.

* Âlimler, kevnî kanunları (yaratılış kanunları) keşfeden kâşiflerdir.

* İlim adamları, bütün canlılara (Eko sistem) hizmet eden neferlerdir.

* İlim adamları, kâinatı ve içindekileri inceleyerek ve modelleme yaparak, insanlığın ihtiyaçlarını giderecek, hayatı daha konforlu hale getirecek icatlar (Elektrik, uçak, elektronik makinalar, ilaçlar, vs.) yapıp, insanlığa hizmet ederler.

* Âlimler, insanların sadece maddî ihtiyaçlarını değil, manevî ihtiyaçlarının karşılanmasına da hizmet ederler. 

* İnsanlar hayatta kalabilmek için yeme- içme, maddi gereçlere muhtaç oldukları gibi, manevî ihtiyaçlarını karşılamak, dinlerini yaşayıp ebedî hayatlarını kazanmak için de, ilme ve âlimlere ihtiyaç duyarlar. Çünkü ibadetlerin ve kulluğun sıhhati, ilme bağlıdır. Âlimlerin sözleriyle mânen ölü kalpler dirilip canlılık kazanır.

* Âlimler, Hakk›ın dellalı, hakikatin nâşiri ve toplumun vicdanıdırlar (1).

* Âlimler, hem Hakk nezdinde, hem de insanların yanında çok şerefli bir mevkiye sahiptirler (2).

* Allah-ü Teâlâ, dine ve insanlara hizmet etmek için ilimle meşgul olan kullarının işlerini kolaylaştırır ve onları ummadıkları yerden rızıklandırır. İlim ehline yardım edenleri de dünya ve âhirette mükâfatlandırır (3).

* Âlimin kisvesi, nişanı liyâkattir. Liyâkat ise gerçeğe götüren yoldur.

* Âlimlere uymayan, liyâkatten uzaklaşır, liyakatten uzaklaşan da, bâtıla dalıp helâk olur.   

* İlim adamları her daim hak ve hakikatten yana olmalıdırlar. İlim adamları ilgilendikleri ilim dalının verilerini eğip, bükmeden, çarpıtmadan neşretmelidirler.

* İlim adamları; korkmadan, çekinmeden sadece hakkı, doğruyu söylemeli ve bu sorumluluktan hiçbir zaman kaçmamalıdırlar.

* Ulemâ, ümerâya (devlet ricâli, reislere) yol göstermelidir. 

* Ulemâ devletin, dengesini, kalibrasyonunu sağlar.

* Ulemâ, Hakk’ın hizmetkârı olmalı, ümerânın kapı kulu, dilencisi olmamalıdır.

* Ümerâ (Sultan-iktidar) kapısının dilencisi olanlar, hak ve hakikati söyleyemezler.

* Ulemâ-i rüsum yanlışa fetva verir, hakikati katleder.

 * Ulemâ-i rüsûm, gerçekte ümerâya da zarar verir, halka da ihanet eder.

* İstikâmette, sırat-ı müstakîm de gidebilmek için ulemâ, ümerânın kapısına değil, ümerâ, ulemânın kapısına gelmelidir. 

* İlim adamı, münevver (entelektüel) olmak büyük bir paye ve Allah’ın bir lütfûdur. Lakin bir bedel ödemek zorunda kalınabilir.

* Doğruyu, hakkı söylemenin bedeli hapis de, ölüm de olsa, gerçek ilim adamı- münevver, bu bedeli ödemekten kaçınmamalıdır.

* Münevverler, gerektiğinde ‘Kral çıplak’ demeyi bilmelidirler.

* Zulmün, haksızlığın karşısında susup, hakkı, gerçeği söylemeyen ilim adamları ‘Dilsiz şeytanlardır’.

* Fâni olanlardan korktuklarından gerçeği gizleyenler, gizlinin gizlisini bilen Lâtif-i Habir’in huzurunda hesap veremezler. 

* Bâkiye (ebedi hayata) bedel fâniye (dünya hayatına) talib olmak akıllılık değildir.

KAYNAKLAR

(1): “...Deki, Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu? Ancak akıl sahipleri (düşünenler) anlarlar” (Zümer-9). “...Allah’tan kulları içinde sadece (hakkıyla) âlimler korkar... (Fâtır-28).

(2): “Allah, içinizden iman edenlerin ve kendilerine ilim verilenlerin derecelerini yükseltir’’ (Mücâdele, 11).

(3): “Şüphesiz ki, Allah-ü Teâlâ, O’nun melekleri, göklerde ve yerlerde bulunan bütün canlılar, hatta yuvalarındaki karıncalar ve balıklar bile insanlara hayrı öğreten kimseye dua ederler.” (Tirmizî, İlim, 19/2685).