İçimizde dinmeyen acının adı ‘Srebrenica Soykırımı’

Srebrenitsa’da İkinci Dünya Savaşı’ndan bugüne eşine rastlanmayan bir vahşeti gerçekleştiren Sırbistan destekli Bosnalı Sırp Çetnikler; aynı zamanda asrın en büyük soygununu da gerçekleştirmiş oldular. 

Yaktılar, yıktılar ve Müslüman Boşnakların mallarını ve en kıymetli eşyalarını çaldılar. 

Yüzükleri almak için parmakları, küpeleri almak için kulakları ve bilezikler için kolları kestiler.

Kimileri aç ve susuz bırakılarak, kimileri öldürülüp Peruçats Gölü’ne ya da Vişegrad Köprüsü’nden Drina nehrine atılarak, kimileri kendi evlerine hapsedilip topluca yakılarak, kimileri tecavüz edildikten sonra kurşunlanarak… Ve akla hayale gelmeyecek kadar vahşi ve insanın kanını donduran işkencelerle katledildiler.

Kısacası, soykırım gizli değil, tüm dünyanın gözleri önünde 11 Temmuz 1995 tarihinde insanlık faciası gerçekleştirildi.

İşte her 11 Temmuz’u hatırladığım her zaman burnum sızlar, gözlerim yaşarır, acılarım depreşir, duygularım bir anda kin ve nefrete dönüşür. 

Ruhum daralır, içime sığmaz olurum, dua ederim, lanet okurum.

Bu kinim ve nefretim; bu insanlık faciasını gerçekleştiren sadist ruhlu Sırp canilere olduğu kadar, siyasi çıkarları uğruna Sırp Çetniklere engel olmayan Birleşmiş Milletler-GK, NATO, AB gibi kuruluşlar ile ABD öncülüğündeki Batı emperyalist güç odaklarınadır. 

Çünkü:

Kadın, yaşlı, hasta, çocuk, bebek demeden 8372 Müslüman Boşnak’ın sistematik bir şekilde katledildiği Srebrenica, 16 Nisan 1993’te Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi kararıyla “güvenli bölge” ilan edilmişti. 

Aldıkları kararlarına sahip çıkmadılar ve “küresel sistem”in Balkan politik çıkarları uğruna o kanlı cehenneme bilerek müsaade edildi.

11 Temmuz, insanlık tarihinde kara bir lekedir.

11 Temmuz, içimizdeki dinmeyen acının tarihidir. 

11 Temmuz, Bosna Hersek genelinde Sırp canileri tarafından gerçekleştirilen toplu katliamların Srebrenica’da SOYKIRIM’a dönüştüğü tarihidir. 

11 Temmuz, Batılı emperyalist güç odaklarının yani BM, AB ve NATO’nun kendi çıkar politikaları uğruna Müslüman Boşnaklara ihanetinin tarihidir. 

Diğer bir ifadeyle özetleyecek olursak, 11 Temmuz, insanlık onurunun ayaklar altına alındığı bir insanlık faciası ve bu vahşetin yaşanmasına engel olmayan Uluslararası Toplumun utanç tarihidir. 

NEDEN SREBRENİCA?

Çünkü Sırbistan ile Sırbistan dışındaki Bosna ve Hırvatistan’daki Sırpların birleşmesi ile gerçekleştirmeyi hedefledikleri ‘Büyük Sırbistan’ için Srebrenica’nın da içinde yer aldığı ‘Doğu Bosna’ mutlaka Sırplaştırılmalıydı. 

‘Podrinje Projesi’ olarak adlandırılan ‘Büyük Sırbistan’, Doğu Bosna’daki Drine nehri ve havzası olarak kabul edilen, Srebrenica’nın da içinde yer aldığı bölgenin Sırpların eline geçmedikçe o büyük hayal gerçekleştirilemiyor. 

Onun için Doğu Bosna ve onun kalbi sayılan Srebrenica, Sırplar için çok önemli.

‘Büyük Sırbistan’ Osmanlılar tarafından 1389’da yıkılan Sırp imparatorluğu sonrası Sırpların en büyük hedefidir. 

İşte o hayal uğruna toplu katliamlar gerçekleştirildi ve bir insanlık faciası o hayal uğruna dünyanın gözleri önünde yaşandı. 

…DİNMEYEN ACI

Bugün aradan yıllar geçmiş olmasına rağmen bu insanlık faciası hâlâ hafızalarımızda, acısı ise yüreklerimizde tazeliğini koruyor. 

Srebrenica, sürekli kanayan ve hiçbir zaman silinmeyecek bir yaradır.

Dile kolay 8372 kişi vahşice katledildi.

Onları anmak ve anlamak için her yılın 11 Temmuz’unda olduğu gibi yarın yine anma törenlerine katılmak için dünyanın dört bir yanından yine binlerce insan Srebrenitsa’ya doğru yollarda olarak.

Zira çaresiz dağlara sığınan Srebrenicalılar, uykusuz, aç ve susuz olarak günlerce bu ormanlarda yol aradılar. 

Srebrenica soykırımında şehit düşenleri rahmetle, minnetle yâd ederken, bu vahşeti gerçekleştiren Sırp canilerini ve bu canileri engellemeyip seyirci olan BM, AB ve NATO ile ABD’nin öncülüğündeki Batılı emperyalist güç odaklarını binlerce kere lanetliyorum.