Ne desen boş!
Akit Gazetesinde Ali İhsan Karahasanoğlu Bey yazıyor. Ben yazıyorum. Başka yazarlar yazıyor: Türkiye’de bir ifrit zümre var. Onların marifetlerini zaman zaman basında sosyal medyada görüyoruz. Fakat adamlar o kadar kendilerinden emin şekilde konuşuyorlar ki; sanki Türkiye İzmir, Antalya, Muğla ve İstanbul’un bazı semtlerinden ibaret.
Özellikle bazı kadınları çok cadaloz. Yahu, bu ülke yüz yıl öncesine kadar çarşaflı, peçeli, ehramlı, atkılı giyinirdi. Siz geldiniz ve bu milleti dizilerinizle, filmlerinizle, fotoromanlarınızla, gazetelerinizle ve okullarda verdiğiniz yıkılasıca çağdaş eğitiminizle uryan hale getirdiniz. Bunun arkasındaki asıl gücün de Rumlar, Ermeniler, Sabetaistler olduğuna şahit oluyoruz. Bu sinsi bir plandı ve bu planı gerçekleştirdiler.
Yüz senedir devri iktidarlarınızda bir tane tuvalet bile yapmadınız. CHP’nin 1923/1950 arası yaptığını iddia ettiği fabrikaları iyi araştırın; Osmanlı dönemine ait olduğunu görürsünüz. Ancak araya giren Osmanlının yıkılışı ve Türk Yunan Savaşı yıllarında kapanmış. Daha sonraları bazıları yeni açılıyormuş gibi açılmış.
Bu ülkede bir tuvaletiniz bile yok. Eşek heykeli yapmaktan semere dönmüşsünüz. O kadar okul, kurum ve yetişen evladınız varken ve bunlar din dışı bir eğitime, dünya görüşüne sahip iken uçurtma şenliklerinden öteye geçememişler. Siz hâlâ Türkiye’deki okulların ancak % 10’unu temsil eden İmam Hatip Okullarından bunu bekliyorsunuz. Ne desek boş. Gözleri var görmez, kulakları var duymaz, kalpleri var hissetmez bir boş işler sürüsü...
Lise yıllarımda; Giresun’a Cuma akşamları Ege Gemisi gelirdi. Yolcuyu alır İstanbul’a üç günde varırdı. Adam denizin üzerine havaalanını kondurmuş. Bir buçuk saatte İstanbul’a varıyorsun. Bu bir devrim değil mi?
İndiği havaalanı onun eseri, kalktığı havaalanı onun eseri… Şapka çıkarmak lazım gelmez mi? Ne desek boş. Gözleri var görmez, kulakları var duymaz, kalpleri var hissetmez bir boş işler sürüsü…
Ak Parti’nin devri iktidarında sadece şu iki rakam bile insaf eden için teşekkürü gerektiriyor. 2002’de zeytin ağacı sayısı 99,5 milyon iken 2022’de bu sayı 188 milyon olmuş. Sofralarımızda adam gibi zeytin yiyoruz. Fiyat farkı irili ufaklı oluşundan kaynaklanıyor. 80 yılda 99,5 milyon, yirmi yılda 188 milyon. Tam iki katı…
Kiraz ağacı 2002’de 10, 2 milyon iken 2021’de 27,5 milyona çıkmış. Türkiye’nin toprağı büyüdü mü? Hayır. Genişledi mi? Hayır.
Nisan ayının sonlarında başlıyor kiraz mevsimi ve Ağustos ayına kadar devam ediyor. Bunlar nereden oluyor. İnsan bu kirazları yerken teşekkür etmeyi hatırlamaz mı?
Ne yapsan boş. Onların gözleri vardır görmez, kulakları vardır duymaz, kalpleri vardır hissetmez bir boş işler sürüsü…
Savunma ihracatımız 5 milyar dolar olmuş. Türkiye hava savunma gücünde ilk on ülke arasına girmiş. Elin gâvuru senin Bayraktar’ına marş yazmış; gökyüzü ilk defa kendi uydumuzla buluşmuş, denizde hareket kabiliyeti bir uçak gemisinden daha fazla olan uçak gemisi yapmışız. İnsan bunları duyunca göğsü kabarmaz mı? Üstelik bunu bir İmam Hatiplinin devrinde yapmışız. Bunu duyunca sokaklara çıkıp «Bundan sonra bu ülkeyi bir İmam Hatipli Yönetmeli» diye bağıracak, kampanya yapacak yerde tutturmuş emekli maaşı da emekli maaşı. Peynir alamıyorum, sucuk alamıyorum. Ama ne yapsın ki görmüyorlar. Ne desen boş. Çünkü gözleri vardır görmez, kulakları vardır işitmez, kalpleri vardır hissetmez bir boş işler sürüsü…
Bir yıl önce büyük bir deprem oldu.
11 vilayeti ve ilçeyi, köyü etkiledi. İnsanların giden canları bir yana malları telef oldu. Hükumet Erzincan depreminde bir kilo çivi dağıtan hükumetten bir yılda şehirler kuran hükumet haline dönüştü. Buna karşılık bir eşek heykeli yapsaydı semeri olmaya, palanı olmaya hazır kitle bir teşekkür bile edeceklerine nerde benim zeytinim. Et yiyemiyorum, tatile gidemiyorum türküsüne başladılar.
Ne desen boş. Çünkü gözleri vardır görmez, kulakları vardır duymaz, kalpleri vardır hissetmez bir boş işler sürüsü.
TÜRKİYE’NİN ENERJİ KAYBI
Bir önceki yazımda belirttiğim Türkiyeli olmak konusunda ısrarcıyım. Benim dememle olacak iş değil ama Türkiye kırk yıldır terörle mücadele ediyor ve her yıl milyarlarca dolar döküyor bu yola. Ne uğruna? Gün gelecek ve Türk halkı da Türkiye halkı olacak. Bu dökülen para yüzünden yeteri kadar maaş alamıyoruz. Yapılması gereken nice yatırımlar yapılamıyor. Daha çok sondaj vurup zenginliklerimize ulaşamıyoruz. Bugün Çerkezler ne derseniz deyin kendi kültürlerini yaşatmaya çalışıyorlar. Gürcüler kendi menfaatlerine çok çalışkan fakat devletin menfaatine soğuk. Kürtler zaten söylemeye gerek yok; birçoğu başka sevdalar peşinde. Karadenizli Lazlar bile Avrupa’da Rum Pontus Derneği” kurmuşlar. Bugün sesi çıkmayan kemanın gün gelir sesi duyulur. Almanya 358.000 km2 toprağı olduğu ve hepsi aynı dili konuştuğu halde 8 eyalete ayrılmış. Türkiye neden herkesi Türk yapmaya çalışsın?
Hâlbuki bizim tüm unsurlarımızla çok çalışmaya ve Türkiye’yi birinci ligin en başına çıkarmaya ihtiyacımız var.
Bir okuyucum dinsiz Çin’i örnek vermiş: Çin inançla yükselmedi demiş. Çin’de tarım devrimi yapıldı hayat devrimi değil. Bizde dilimize, kıyafetimize, yaşam biçimimize müdahale edildi. Kendimize gelmemiz yeni yeni… Çin gibi değil. Biz de Avrupa’ya âşık bir kör güruh yetişti. Ne acı ki; ülkenin elitlerini de onlar oluşturuyor. Ne var ki, celladına âşıklar. Vesselam.