Müslümanlık zor be azizim!

Müslümanca bir hayat mı süreceksin?

Cevabın ‘evet’se çok dikkatli olacaksın: çalmayacaksın, çırpmayacaksın. 

Parayı biriktirip iddihar, paraya para kazandırıp faiz, parayı gösterişle harcayıp israf yapmayacaksın.

Nefsin arzuladığı şeylerden uzak duracaksın. Daima hayırda, daima ibadette, daima iyilikte ve doğrulukta olacaksın.

Almanya’da domuz etinin kilosu dört Euro, inek etinin kilosu sekiz Euro idi. İnanmayan ucuza et yerken sen pahalı yiyeceksin.

Benim aldığım sucuk normal sucuklardan pahalı… Ama güvenilir olduğu için onu alacağım.

Fazla para vererek.

İnanmayan kadın yazın otuz derece sıcağında tamamen üryan gezerken inanan kadın full libasa bürünecek. Yanacak, kavrulacak lakin açılmayacak.

İnanmayan kişi sabahın o en tatlı uyku saatinde horul horul horuldarken sen kalkıp alnından seccadene ışık saçacaksın.

Yılın en uzun günlerinde inançsız adam günde üç öğün yemek yerken sen dudakların çatlarcasına, miden kavrulurcasına oruç tutacaksın.

İnançsız adam köpeğine her ay beş bin harcayıp; bir garibana kuruş vermezken “ben çalıştım, kazandım. O da çalışsaymış. Ben kazanırken yanımda mıymış?” derken, sen kazandığın az olsun çok olsun zekât yahut öşür yahut sadaka yahut infak yahut “karz-ı hasen” vereceksin.

Vereceksin abi… Vereceksin.

Bir arkadaş Almanya’da bir İmbis (döner büfesi) devraldı. Haram-helal konusunda çok hassas… Essen’de bir işletmeci varmış. Dönerleri helal sertfikalı ve güvenilirmiş. Fakat emsallerinden pahalı.

Arkadaşımız oradan alıyor. Emsallerine göre, biraz da pahalı döneri.

Bir gün Alman zabıtalar geliyor ve dönerinden numuneler alıp inceliyorlar. Diyorlar ki; senin dönerinde domuz eti yok. Kemik tozu yok. Falan falan Müslüman dönercilerde bu dediklerimizin ikisi de var. Onlara ceza kestik!

Niçin ceza diyeceksiniz? Çünkü Müslümanlar ruhsat alırken dönerin içinde bulunacak maddeleri söylüyorlar. Bu söylediklerinde domuz ve kemik tozu yok.

Sonra?

Sonra fiyatı kırıp çok kazanma hırsı devreye giriyor. İşte buyur…

Kim Müslüman şimdi?

Ankara’da öğretmenim. Tandoğan’da (Beşevler) bir büfede çalışıyorum boş zamanlarımda.

Öğretmenim, maaş yetmiyor. Gecekondu semtinde oturduğum halde (Çukurambar o yıllarda tam bir gecekondu semti) kira maaşımın tam yarısı…

Maaş yetmiyor.

Büfede çalışıyorum boş zamanlarımda.

Bir cumartesi günü. Sabahın tenha saatleri. Büfede oturuyorum. İçeri bir müşteri kadın girdi. Büyük terekli bir fötr şapka. Kolunda bir çanta. Yaşlı bir kadın ama aşırı makyaj…

Elli gram kahve istedi. Kahveyi çekip paketliyoruz. Ben kahveyi çekip paketlerken beni bir yandan da lafa tuttu.

-İhsan nerede?

-Evde.

-Daha dükkâna gelmiyor. Kendini iyice dine verdi son zamanlarda.

-Ee. Ölüm hak, kendisi de yaşlı. Tabi ölüme hazırlanmak gerek.

-Orası da kesin değil ya?!

Aramızdaki bu konuşmadan sonra döndüm, kahveyi verdim, parayı aldım. Tam o sıra “çantadaki çikolataların parası ne olacak?” diyerek patronun karısı içeri girdi.

Ben bi şey anlayamadım ama kadın, “çantayı aç, aç” dedi.

Müşteri kadın hiç itiraz etmeden, yüzü de kızarmadan çantayı açtı ki; ne göreyim? Çanta çikolata ile dolu. Ne kadar çikolata varsa her birinden birer ikişer doldurmuş.

Hiç itiraz etmeden tamamının parasını verdi ve çıkıp gitti.

Patronun hanımı bana kadını anlatmaya başladı: “Bu kadın çalmadan duramaz. Kendisi bir bakanlığın avukatlığından emeklidir. Kocası Balkan ülkelerinden birinin (ismini söylemiyorum) büyükelçisiydi eskiden. Oğlu bakanlıklardan birinin (ismini söylemiyorum) üst düzey bürokratıdır. Çok dikkatli ol.”

Hımm.

Tabi…

“Orası da kesin değil ya” demişti. 

İman kesin olmayınca kuldan her türlü fenalığı bekle. Anladık mı şimdi imanın “dil ile ikrar, kalp ile tasdik” olduğunu bir kez daha?

Anladık mı “imanın insanı insan ettiğini, yani ki sultan ettiğini.”

İnanmayanı ise siz anlayın.

Ben köy çocuğuyum. Arazilerde sınır tanımayan hak-hukuk bilmeden kenarları çevrili olmayan tarlalara giren hayvandır. Lakin hayvan karnını doyurduğunda çıkıp gider.

İnsan ise aç olduğunda doyacak kadar çalarken inançsız tok olsa bile hepsini çalar.

İnançsız insan böyledir.

Çünkü her şeyin ucuzunu kovaladıkları için kendileri çok ucuz insanlardır.

İnanç da kesin olmayınca “haram helal ver Allah, müşrik kulun yer Allah…”

Rabbim imanımızı artırsın. Biz zorluğa talibiz. Vesselam.