Hamas’ın askeri başarısını da konuşalım

Gazze’deki devam eden soykırım ekonomiden tutun, ahlaka, medeniyete, insanlığa ve savaş stratejilerine kadar birçok alanda dersler veriyor. Savaş bağlamında tartışmak gerekirse; Hamas’ın 7 Ekim’de İsrail’e verdiği kayıp daha önceki hiçbir savaşta verilmedi. İsrail hiçbir savaşta, üstelik birkaç Arap ülkesiyle aynı anda savaşmasına rağmen 1500 küsur kayıp vermemiş. Dolayısıyla Hamas gibi bir örgüt birkaç Arap ülkeden daha başarılı bir sonuç elde etmiş oluyor. 

Üstelik Hamas bunu en zor şartlar altında yapmış oluyor. Bir kere Gazze düz bir araziden oluşması hasebiyle dağlar gibi sığınacak bir yer yok. Düz arazi kara harekâtında İsrail’in işini kolaylaştırıyor. Arazinin ne kadar önemli olduğunu Güneydoğu Anadolu’daki ve Kuzey Irak’taki dağlık alanın PKK’ya verdiği avantajdan biliyoruz. İsrail’in dağlık ve engebeli arazi sorunu olmadığı için kara araçlarını bir uçtan diğer uca rahatlıkla sürebiliyor. Hamas ise yer üstündeki dezavantajını yer altında 600 kilometre uzunluğunda olduğu tahmin edilen tünellerle kapatmaya çalışıyor. 

Hamas’ın diğer bir dezavantajı dışarıdan silah temin edememesi ve sınırlı sayıda ve sadece belli silahları üretebilmesidir. Elinde piyade tüfeği ve birkaç roket dışında silah yok. Onlar da çok gelişmiş değiller. Oysaki Hamas’a silah temin edilebilseydi bugün belki de İsrail işgali bitmiş olacaktı. Çünkü sürekli silah temini İsrail’in içlerine sürekli saldırı düzenlemek demektir -ki İsrail böyle yoğun saldırılara dayanamayıp pes eder. İsrail devleti pes etmese bile halkı ülkeyi terk edip gider. Nitekim son dönemde 500 bin İsraillinin ülkeyi terk ettiği söyleniyor. 

Silah teminindeki sorunun ana sebebi Gazze’nin etrafının çevrili olması. Batıda deniz olduğu için Hamas’ın dışarıyla bağlantı kurması zor. Ayrıca İsrail donanması müsaade etmiyor. Kuzey ve doğudan ise İsrail tarafından çevrilmiş durumda. Güneyde ise Mısır’la komşu ama Mısır Hamas’ın değil İsrail’in yanında. Şayet bu taraflardan birinden silah sevkiyatı yapılabilseydi savaşın seyri çok farklı olurdu.

Diğer bir dezavantaj ise Gazze dışındaki Filistinlilerin dava şuurunun zaman içinde söndürülmesidir. Mahmut Abbas yönetimindeki Filistin devleti, İsrail ile iyi geçinirse barışın sağlanacağına inandı. Ne var ki İsrail en çok baskıyı Hamas’ın olmadığı Batı Şeria’ya kurdu ve yasadışı yerleşimleri oraya yaptı. Gazze’de son yıllarda bir tek yasadışı yerleşim yeri yokken Batı Şeria, İsrail tarafından gıdım gıdım işgal ediliyor. Daha da beteri şu ki, Batı Şeria’daki halk da Hamas’a düşman yapılmış. Bu kadar katliama rağmen Batı Şeria’da bir isyan çıkmadı. Dahası, İsrail 7 Ekim’den bu yana isyan etmeyen bu bölgede yine de yüzlerce Filistinliyi katletti. 

Tüm bu olumsuz şartlara rağmen Hamas hâlâ ayakta. İddiaya göre militanların yarısı savaşta şehit olurken diğer yarısı hâlâ savaşıyor. Bu kadar zulümden sonra Gazze içinden ölenlerin yerlerini dolduracak çok mücahit çıkacağı muhakkaktır. Öleceğini bile bile evlerini terk etmeyen Gazze halkı kalan çocuklarının da Hamas’a katılmasına ses çıkarmayacaktır. 

Sonuç olarak Filistinli bir örgüt kısıtlı imkanlara rağmen bölgenin en güçlü ordusu sayılan İsrail ordusuna yenilmedi. Diğer bir deyişle İsrail, Hamas’ı yenemedi. Yenemediği için de intikamını çoluk çocuktan alarak tatmin oluyor. Demek ki şartlar eşit olsa İsrail diye bir ülke olmayacak. Filistin’i o şartlardan mahrum bırakmak da kendi bağlamında bir başarı ama yine de eli kolu bağlanmış bir toplumu dünyadaki Yahudi sermayesinin çoğunu arkaya almasına ve en gelişmiş silahları kullanmasına rağmen yenememenin verdiği utancı kaldıramıyor.