Kavga üslubu ve deprem
“Geveze, sadece bilmediği sırları açıklar”
Afrika Atasözü
Kavga üslubu hadiseye göre çeşitlenir; çünkü gerçek ve belirli bir maksadın üslubu değildir. Bir yalan türüdür. Bazen boşlukta kalmanın mazeretidir. Bazen müşteri toplamak için reklamdır. Bazen, “Kızım sana söylüyorum. Gelinim sen anla!” kabilinden tamamen dışarıya bir mesajdır. Bu kuru gürültüler, milleti ahmak yerine koysalar da, Anadolu insanı ahmak değildir. “Çarıklı erkan-ı harp” unvanını kazanmıştır. Geçen seneyi Kılıçdaroğlu, “Erken seçim kavgasıyla” geçirdi. Biraz ciddiyeti olan kimse, başarma imkanı milyonda bir dahi görülmeyen bir konuda bu kadar iddialı olabilir mi? Çünkü bütün dünyada erken seçim kararı çoğunluk tarafından alınır. Zaruret halinde iktidar tarafından alınır.
Bunu bilmek için devlet adamı olmaya dahi gerek yoktur. Erken seçim kararı maddi ve manevi bakımdan, devlete ve millete ağır bir külfettir. Milletler yarışında önemli bir zaman kaybıdır. Üstelik TBMM çoğunluğunun siyaset ve sorumluluk anlayışına da taban tabana zıt bir hareket olur. “Millete hizmet edeceğim diyerek oy alıp, göreve gelen bir milletvekili, Kılıçdaroğlu’nun lafına uyup böyle bir teklife nasıl oy verir? Bir tek reyin dahi vicdani karar dışında satışı vatana millete ihanet olurken, “Parti genel başkanı 16 milletvekilini başka bir partiye emaneten devretti”.
Samimiyetle ve iyilik için dahi olsa “amin (öyle olsun)” demeyin ki olmayacak hayaller; seraba dönüşen arzular peşinde koşanlar çoğalıp da milleti boşluğun uçurumuna sürüklemek imkanını bulamasınlar diye ne veciz bir ifade ile, “Olmayacak duaya, ‘Amin’ denmez” atasözü söylenmiştir. Atasözlerimiz, bal arısının binbir çiçekten derlenmiş balı gibi faydalı; binbir olaydan iman ve ahlak değerleriyle süzülmüş faydalı nimetlerdir.
Fert olarak, aile, toplum, millet, devlet, ümmet ve insanlık camiası olarak, ayrı ayrı, farklı ve önemli sorunlarla karşı karşıya bulunduğumuzu görmek ve anlamak zorundayız. Büyük bir deprem felaketi geçirdik, bu felaketi daha da büyüterek kendine iyilik çıkarmak mümkün değildir. İnsanlık tarihi bütünüyle bunu öğütlüyor. Acıdan tatlı; kötüden iyilik doğmaz. Milletin acısı kimseye baht olmaz. Milletimiz, TBMM’ne milletvekili seçerken, öfkeyle bağırsın çağırsın diye değil, vatana millete hizmet etsinler diye seçiyor. Meclislerde herkes aynı görev için seçilmiştir. Konu deprem. Öfke konusu değil; yürek yakan; dayanışma duygusu doğurması gereken bir ortak felaket. Günlerce bütün millet ve bütün dünya ile beraberce yaşadık. Öfkelendi diye korkacak kimse yoktur. Dışarıya bir çalımsa o da yanlış. Bu felaketi millet sadece ekran başında izlemedi; acısını hissederek, dünya ile beraber fiilen yaşadı.
Benzeri görülmemiş şiddette, bu kadar geniş bir sahayı etkileyen böyle bir afet için hazırlıklı olmak çok çetin bir iştir. Hayalen konuşmuyorum; 1976 Van depreminde, Hükumet adına Devlet Bakanı olarak görevlendirilen ve o acıları yaşayan ve unutamayan kimse olarak söylüyorum ki bundan daha mükemmel bir organize ve müdahale olamazdı.
Artık bir iletişim çağındayız. Fakat yalan yanlıştan sakınmayınca her şeyi söylemek mümkün. Bir gazeteci en seri vasıtayla ne kadar zamanda yetişirse bütün televizyonlar yayındaydı. Mümkün olan bütün imkânlar, Bakanların her biri bir ilde görevlendirilmişti. Bütün valiler bütün kurtarma ekipleriyle birlikte görev sahalarında idiler. Ama ülke kara kışın en şiddetlendiği bir anı yaşıyordu. Televizyonda biri kalkmış, “Üç gün emir beklediler. Müdahale edemediler. 17.000 kişi soğuktan öldü” diyor. Bu milletin hepsi o felaketin acısını yudumlaya-yudumlaya yaşadı. 12 gün sonra dahi çocuklar dahi donmadan çıkarıldı. Allah’ın lütfunu, rahmetini gördük yaşadık. Şehitlerimize Allah’tan rahmet, kalanlara hayırlı ömürler; devletimize, milletimize, ümmetimize ve insanlığa başsağlığı diliyorum.