İnsan ve siyaset
“Bazen önemsemediğimiz bir öksürük bile hastalık sebebi olabiliyorsa, ufak bir şaka dahi savaşın başlamasına sebep olabilir”
Thomas Young
Bütün mahlukat canlı ve cansız olarak iki grupta yer alırken, insan bütün bunların üstünde akıl, vicdan ve karar verme serbestliğine sahip, “ekmeli ve eşrefi mahluk” olma değerini seçme imkanlarıyla yaratılmıştır. İslam’ın aydınlığı ve insanın bu aydınlığı, kendi niyet ve iradesiyle seçerek, hem liyakatini fanilikten kurtarmak, hem de daha güzel bir dünyada dirilme imkanlarıyla yaratılması, Hak yolda, üstün kabiliyetler ve imkanlarla donatılması, ilahi bir lütuftur. İnsan hakikati açıkça görüp anlamak için bütün imkanlara sahiptir.
İnsanlık tarihine bakıldığı zaman her şey netleşmektedir. İslam’ın hakikatlerini anlamayanlar, uyuşturucu, içki, kumar ve fani dünya çıkarları için “İslam düşmanlığı” gibi felaketlere düşüyorlar; mazlumun elindeki ekmeği kaparak doyumsuzluğunu artıran kimseler akıl, vicdan, haya, edep gibi bütün yüce kabiliyetlerini kaybediyorlar, değersizleşiyorlar. Bu geçici dünyamız, imtihan yolculuğudur. Din gününün sahibi Allah’tır.
Siyasete gelince, insanın en kısa ve kapsamlı tarifi, “İnsan siyasi canlıdır” der. Siyasetin en önemli görevi iyiliği hakim kılmaktır. Bunun yolu, her işi akla, vicdana, o işin gereklerine ve usulüne göre yapmaktır. Bin yataklı bir geminin de tek kaptanı var, bisikletin de. İnsanın da iş yönetimi, ortaklık yönetimi, bunların da en önemlisi, bireyi ve toplumu güçlü hale getirmek demek olan, aile ve devlet yönetimidir. Aile ve devlet yönetiminde, çok farklı ve birçok özellikleriyle, sevgi, saygı, ikaz ve fedakarlıklar gerekmektedir. Bu iki yönetimin esasları, çok kısa ifadelerle olsa da, anlamak isteyen için çok kapsayıcı olarak ilahi din İslam’da bildirilmiştir. İnsanlık tarihinde de, iyilerin ve kötülerin hayatında da açıkça görülmektedir.
Devlette, kararlı ve değişmez tek yönetim, değerler yönetimidir. Çünkü her söz, şahsın durumuna, özellikle kötülüklerin anası olan yalancılıktan uzak kalıp, hakka giden doğru yola sahipliğine göre değişmekte, iyilik ve kötülük doğmaktadır. Bilhassa demokratik sistemin seçim dönemlerinde, kolay yalancılığın şampiyonları her tür renge girerek adam aldatmada yarışıyorlar. Müminlerin samimiyetini istismar ederek, “Kız çocuklarının okuldan sürüklenerek atılmasından; başörtülü diye milletin seçtiği vekilinin yemin etmesini engelleyerek, milletvekilliğini düşürmeye kadar gidenler; İslam’a öfkesini, müminin secde mekanı olarak temiz ve saygın bir değer olan seccade üzerinde kirli ayakkabısıyla resim çektiren kimse, seçim günü yaklaşınca caminin ön safında namaz için safları yarıyor. Oysa mümin mümkün olan safta kılar.
Elbette mümine düşmanlık yakışmaz. Zaten İslam, “Kötülüğü kınayın. Onu, münkirin değişmez bir sıfatı haline getirmeyin. Sonra Müslüman olunca, kardeşim diyeceksiniz” buyuruyor. Ne güzel diyor. Kötülük girdiği her yeri kirletir. Mümin kötülükten uzak kalmaya, kötülerin ortağı, aleti olmamaya, kötülerle beraberliğin aynı derecede kötülük olduğunu hiçbir zaman unutmaması gerekir. Hatta Osmanlı hukuk usulü kanunu Mecelle, “Defi mazarrat, celbi menfaatten yeğdir” der. İnsanın, gerekli dikkat ve gayreti göstermeden yalancının arkasına düşmesi, özellikle uğrunda şehadete koştuğumuz vatan millet davasında, milyonları perişan eden affedilmez bir felaket sebebidir. “Kurt yavrusunun akıbeti kurttur.” Kurt iken, kuzu gibi meleyene, ne kadar dikkat gerekirse; kuzu iken kurtlar arasına karışana da aynı şekilde dikkat edilmesi insani yüceliğin vazgeçilmez gereğidir.