İnsan farklılığı

Boyasına güvenen halılar güneşten korkmaz

Arif Nihat Asya

Çınar ağacı uzar, dalları ve yapraklarıyla genişler gider. İnsan da insani yücelikleriyle başlı başına bir değerdir. İlahi dinin iman ve ahlakiyle, zirveye doğru yol alırken, bütün farklılık ve ayrılıklar, kurumuş yapraklar gibi dökülür. Milyarlarca mümin, İslam kardeşliğinde öyle bir vahdete erer ki bu vahdet devamlıdır. Bu vahdette, Hz. Adem’den ve Hz. Havva’dan başlayarak bütün müminlerin kardeşliği, vahdeti vardır. Bu vahdet, güvenle başlar. Paylaşmakla devam eder. Yokluk, kıtlık bırakmaz. Kimse aç ve açıkta kalmaz. Bizim kasabada hiç kimse geceyi sokakta geçirmezdi. Yatsı namazında camiden çıkan yabancı, herkesin mümin kardeşiydi; birisi misafir ederdi. Artık dost düşman karıştı. 

İnsanın farklılıkları da dünya güzelliklerinin başka bir rengi, başka bir çeşididir. Birileri şairdir. Duyguları toplumu iklim iklim dolaştırır. Kimileri alimdir. Bilgisiyle ışık saçar. Kimileri hikmetle düşünceyle yeni ufuklar açar. Çiftçidir, bağcıdır, bostancıdır, çobandır. Onun kaval sesini kuzu sürüleri bile hayranlıkla takip eder. Birileri çok affedicidir. Diğerleri, “Affedeyim de aynı hatayı tekrar mı yapsın” kararında şiddetlidir. Fakat iman ve ahlak zemininden ve yolundan ayrılmadıktan sonra, kimsenin yaptığı iş, diğerinin yaptığından daha küçük bir iş değildir. Zira Allah Resulü, “Allah, yaptığı işi, en iyi şekilde yapanı sever” buyuruyor.

Çünkü asıl mesele işin görüntüsünde değil ruhundadır. Bal arısı bin bir çiçek dolaşıyor, bir damla bal ediniyor. O bala o güzelliği veren çiçek hangisi biz bilmiyoruz. Belki bilen var, belki de bal arısının sanatı. Ama biz biliyoruz ki, samimiyetle, bilgiyle, gayretle ve fedakarlıkla, Allah’ın rızasını kazanmak için  yaptığımız iş mutlaka hayırdır, iyiliktir, güzelliktir.