Devlet yönetimi

“Nerede olduğumuzu, nereye gideceğimizi, nasıl gideceğimizi bilmekle, kendimizin ve toplumun zorluklarına yaklaşmış oluruz.”

Abraham Lincoln

İyilik, güneş gibidir. O, doğunca karanlık yok olur. Aydınlık olan yere  karanlık; iyiliğin olduğu yere kötülük gelemez. 

Çünkü karanlığın güneş gibi; kötülüğün iyilik gibi kendi varlığında, bir imkan sağlayacak, bir yer işgal edecek değeri yoktur. 

Karanlığın, tek imkanı ışığın yokluğu ve baykuşlara dostluktan ibarettir. 

Devlet yönetimi, savaş yönetimi kadar ilerisini de ihata edecek şekilde planlı ve ani kararlar verecek derecede, hedefi şaşırmadan, yolda değişiklik yapma gerektirecek kadar imkanlı olmasına güven gerektiren bir sanattır. Devlet yönetiminin başarısına da, felaketine de bütün millet ortaktır. 

“Ben herkesle anlaşır, her işi yaparım” diyen kimseyi, tanımadan gemisine kaptan yapan yolcuların gemisinin, dalgalı okyanustan dönüşü beklenmez. “Ahmetler köyü kaç saat” diye soran yolcuya, Nasreddin Hoca “Yürü!” der. Yolcu, “Biz ne soruyoruz. Hoca ne diyor” diye söylenerek yürürken, Hoca arkadan seslenir, “O köy 2 saat ama, sen bu gidişle 4 saatte zor varırsın” der. Şair, “Reyini verdiğin şahsın, kim olduğunu bilmezsen, //Kendi düşmanını, kendin seçmektir” diyor.

Toplumu ileri götürecek, kalkındıracak yolları, köprüleri, barajları, maddi ve manevi kurumları, okulları, sanayiyi, savunmayı, milletin toplam gücü demek olan devlet imkanlarını,  “Bürokratik masraflardan kurtararak, istikrarla kalkınmaya yönlendirmek, millete hizmet etmek bütün devlet adamlarının sorumluluğudur. Dünya koşar adım ilerlerken yola, köprüye, bütün dünyadan görünen başarılara dahi itiraz ederek vakit kaybedecek zaman kalmadığı bir dönemde, Türkiye gibi, tek başına cihan harbine muhatap olan, parçalanıp yok edilmeye çalışılan, insanlık boyutunda, derin ve büyük sorumluklar taşıyan bir milletin denemelerle, beklemelerle, istikrarsızlıkla geçirecek, kendi kendini oyalayacak tek saniyesi yoktur.

Hizmete nankörlük, ağır bir sorumluluktur. Çeyrek asır önce, “Tankımızı kendimiz tamir edelim” demek, adeta suç oluyordu. Ülkemizdeki radarların yazılımını bizim okumamıza müsaade edilmiyordu. “Marmaray” ile İstanbul trafiğine önemli bir imkan doğurmanın yanında, “Çin-Londra” İpek Yoluna, kesintisiz bir “hızlı tren demiryolu” ilave etmek, aslında eski dünya ticaretine ve insanlığa sunulan bu eşsiz hizmetin açılış töreni İstanbul’da yapılırken, Ankara Tandoğan meydanında da Ana Muhalefet Partisi Genel Başkanı bu hizmeti protesto mitingi düzenliyordu. “Doğal Gaz bulduk” müjdesi hayal dahi edilemezken, devletimiz, bu müjdeyi de verdi. Millet, dost dünya ile sevindi. Cılız bir ses, “Çıksın da görelim?” diye sızlandı durdu.

Allah’ın her yarattığında birçok hikmetler vardır. Ziya Paşa, “Nush (nasihat) ile usanmayanı etmeli tekdir.// Tekdir ile uslanmayanın hakkı kötektir” der. İyiliğin değeri bazen kötüye düşmekle anlaşılır. Fakat kötüye düşmek özellikle devlet yönetiminde çok tehlikelidir.  1960’lı yıllarda, Afganistan’ın başkenti Kabil’in sırtını dayadığı dağların zirvesindeki tepe ormanla bürünmüş, içinden geçen ırmak şehrin ortasında iki tarafa ayrılıp, birleşerek bir adacık meydana getiriyor. Üzerinde sadece güzel bir cami... Bu dost ve güzel ülke, bir darbeyle başlayan kötülükler zincirinden çıkamadı. İnşallah çıkacak. 20. Asır sonlarındaki Başbakanlarından aziz dostum Ahmet Şah Ahmetzai’yi rahmetle anarak, bütün kardeşlerimize selam ve saygılarımı sunuyorum. 

Devletteki düzen bir defa kaybedildiği ve kötülüğe düştüğü zaman, dünyadaki eşkıyaların elinden kurtarmak çok zor oluyor. 

Irak, Suriye, Yemen ve Filistin’de aynı ibretin içinde dünyaya ders veriyor.