Âsım’ın Nesli Kesilmiş - 1
Cumhurreîsi Recep Tayyip Erdoğan, Beştepe Millet Kongre ve Kültür Merkezi'nde tertîb edilen “2018-2019 Yükseköğretim Akademik Yıl Açılış Merâsimi”nde yaptığı konuşmada “bu ülke için en büyük tehlike”yi de haber verdi:
“Bu ülkede Âsım’ın nesli yetişmiyor.”
Erdoğan'ın kendi ifâdesiyle söyleyelim:
“En büyük hayıflanmamız: Âsım'ın neslini yetiştirmekte mesâfe katedemedik!”
***
“Âsım’ın nesli...”
Bu isim bize Mehmed Âkif’ten mîras:
“Âsım'ın nesli, diyordum ya, nesilmiş gerçek:
İşte çiğnetmedi nâmûsunu, çiğnetmiyecek!..”
“Safahat”ın altıncı kitabı olan “Âsım” aynı zamanda Mehmed Âkif’in hayal ve idealindeki neslin sembol ismidir: îman, irfan, fazîlet ve bilgi sâhibi; sağlam bir şahsiyet ve ahlâk taşıyan; bilhassa dîn ü devlet, mülk ü millet uğruna canını fedâ etmekten sakınmayan gençler...
(Âkif’ten yıllar sonra Necip Fâzıl’ın “Can taşıma liyâkatini, canların canı uğrunda can vermeyi cana minnet sayacak kadar gözü kara ve o nisbette strateji ve taktik sâhibi bir gençlik...” şeklinde târîf ettiği de aynı nesildir aslında.)
***
Ne üzücü ve ezici bir hakîkattir ki o nesil bugün yok.
“Âsım’ın nesli” kesilmiş...
Mehmed Âkif’in şu mısrâları âdetâ bunu da haber veriyor:
“Değişik sanki o arslan gibi ırkın torunu!
Bense İslâm'ın o gürbüz, o civan unsurunu,
Kocamaz, derdim, asırlarca, sorulsaydı eğer,
Ne çabuk elden ayaktan düşecekmiş o meğer...”
***
Evet, o “Âsım’ın nesli” bugün yok.
Peki, bu nesli kimler yetiştirecek?
Koca bir Maârif sistemi (ana sınıflarından tutun, üniversiteye kadar tedrîsâtın her basamağı) böyle bir nesil yetiştirme gayreti ve faâliyetinden uzak...
Bütün sistem, yalnızca para (ve afra tafra) sâhibi olmayı hedefleyen fertler (birey diyorlar) yetiştirmek için kurulmuş sanki...
ALS, OKS, SBS, TEOG, LGS, ÖSS, ÖYS, STS, YGS, LYS, DGS, ÜDS, YDS, TUS, DUS, YÖS, ALES, KPSS, YÇS, KPDS, TCS, JANA, EKPSS, KBYS, ÜGYS, YDUS, EUS, YKS...
İşte Türkiye'de bütün mesele, bu imtihanları geçmek...
Sonra da doktor, mühendis, muallim, avukat, politikacı, hâkim, polis, asker vs. olup maaşa bağlanmak...
Para, para, para...
Sonra afra tafra...
***
Hâlbuki doktor, mühendis, muallim, avukat, politikacı, hâkim, polis, asker vs. bu milleti korumaz, kurtarmaz, yüceltmez.
Bu milleti “Âsım’ın nesli” korur, kurtarır, yüceltir...
Bizim mühendisimiz, muallimimiz, avukatımız, politikacımız, hâkimimiz, polisimiz, askerimiz vs. çok.
Fakat “Âsım”larımız yok...
Kocaman eksiğimiz, âcil derdimiz, elzem ihtiyâcımız, acı mahrûmiyetimiz, büyüyen hasretimiz: “Âsım’ın nesli” olan insanlar.
Herhangi bir mesleğe geçmek çok büyük bir iş değil.
“Âsım’ın nesli” olmaksa büyük iş...
***
“Âsım’ın nesli” sayılabilecek hiç mi kimse yok?
Var; fakat azdan da az...
Onlar da bu tedrîsâtın eseri değil.
***
Mehmed Âkif’in tâ 1913’te söyledikleri bugüne uyar mı uymaz mı, siz karar verin:
“Çiğnenirsek biz bugün, çiğnenmek istihkaakımız:
Çünkü izzet nerde, bir bak, nerdedir ahlâkımız.
Müslümanlık pâk sîretten ibâretken, yazık!
Öyle saplandık ki levsiyyâta hâlâ çıkmadık!
Zulme tapmak, adli tepmek, hakka hiç aldırmamak;
Kendi âsûdeyse, dünyâ yansa, baş kaldırmamak;
Ahdi nakzetmek, yalan sözden tehâşî etmemek;
Kuvvetin meddâhı olmak, aczi hiç söyletmemek;
Mübtezel birçok merâsim: inhinâlar, yatmalar,
Şaklabanlıklar, riyâlar, muttasıl aldatmalar...”
***
Mehmed Âkif bunları söylese de iki yıl sonra Çanakkale’de olan bitene bakıp “Âsım'ın nesli, diyordum ya, nesilmiş gerçek...”
Aradan yüz yıl geçti.
Bugünkü nesillere bakınca biz “Âsım'ın nesli”ni görüyor muyuz?
Bu cevâbı vermek zor, değil mi?
Neyse, onu da yine Mehmed Âkif söylemiş:
“Bugün artık biri yok... Hepsi masal, hepsi yalan,
Bir onulmaz yaradır, varsa yüreklerde kalan...”