Meis adası...
Lozan’ı birazincelemek amacıyla, 80’li yıllarda olacak, İsmail Soysal’ın “Türkiye’nin Siyasal Anlaşmaları”na bir göz atmıştım. Son günlerin emekli amiraller bildirisi gündemi kaplayınca, yine elime aldığımda ilginç bir mektup gözüme çarptı. Mektup, Lozan’ın imzalandığı gün, İtalyan delegasyonu adına G. C. Montagna tarafından kaleme alınmış.
“Ekselans General İsmet Paşa..
“Sahip olduğum yetkiye dayanarak, Türkiye ile müttefik Devletler arasında Barış Andlaşmasının yürürlüğe konulmasından sonra, İtalya’nın Meis Adasında hiçbir top bataryası bulundurmayacağını, adanın Anadolu kıyıları tarafında hiçbir istihkam yapmayacağını ve bu adanın askersel üs ya da deniz üssü olarak kullanmayacağını hükümetim adına, Ekselenslarına bildirmekle onur duymaktayım.
“Bununla birlikte, şurası da kararlaştırılmıştır ki, İtalya’nın bir üçüncü devlete karşı, Türkiye’nin tarafsız kaldığı bir savaş sırasında yukarıda söz konusu önlemlerin uygulanması askıya alınabilecektir.
Sayın Başkan, en derin saygılarımın güvencesini kabul buyurmanızı dilerim G. C. Montagna
İtalya Elçisinin mazur görülmesini istediği saygısızlıklar, Türkiye tarafından hoş görülüyor. Türkiye’nin tarafsız kaldığı 2. Dünya Savaşı sonrasında İtalya, şarta bağlı verdiği sözlerinden cayarak, Meis Adası’nı askerleştiriyor. Ayrıca 12 Adalar da Yunanistan’na devrediliyor..
•
Turgut Özal, Cumhurbaşkanlığı döneminde Yunanistan’ın Apoyevmatini gazetesine şöyle bir demeç vermiş. “İnönü’nün yerinde olsaydım 12 Adaları alırdım. Bu konuda tarihi bir hata yapılmıştır. Eğer bu adalar Türkiye’ye ait olsaydı, bugün ortalıkta sorun olmayacaktı.”
Trablusgarp savaşında İtalya tarafından işgal edilen 12 Adaların İtalya’nın kalleşliğiyle 1947’de Yunanistan’a devredilmesi, Türkiye’nin idari hatası, milletimizin büyük bir kaybı olmuştur.
•
Cumhuriyet devrinde kadınların eğitimi ve okuma yazma seviyesinde şahikalar yaratıldığı söylense de, 1950’ye kadar birinci savaşın tahribatı, 60’lar sonrasındaki kapitalizmin sömürü politikaları, milleti tarihiyle çevresini öğrenme fırsat ve imkanından yoksun bıraktı. Hele hele renkli televizyonunun eğitim ve öğretim aracı olmaktan çıkarılarak, insanı aptallaştırıcı bir makine haline getirenler, milletimizi, bilhassa kendi yakın tarihine yabancılaştırdı.
104 imzalı amiraller bildirisiyle de anlaşıldı ki, vatandaşın kendi yakın tarihiyle ilgili ne başarı ne de ihanet kumpanyalarının hainlikleri hakkında bilgi hazineleri, hemen hemen bomboş..
•
İlk çağ insanının sahipleri, gerek alışveriş, gerek kavga döğüş haberleşme hizmetlerini insanlara yaptırırmış. Sonraları güvercin kullanmaya başladılar. Tekerleğin icadıyla, tatar arabası ortaya çıktı. Derken telefon icat edildi; tellisi telsizi falan derken günümüze gelindi; radyo, televizyon, sihir, büyü ve bugün…
Bu gelişme ve ilerlemelerden şunu anlıyoruz. Haberleşme milli olmalı. Telefon ağlarımız yabancıların, televizyonlar yabancı ve düşmanlarımızla ortaklılar halinde yüz karası.
Hükümetleri eliyle devlet, haberleşme ağımıza sahip olmalı. Ayni şekilde bankalara da. Bunun altyapı çalışma ve hazırlıkları da, niteliğinde bir nevi savaş olacağından, görev olarak asker sivil işbirliğine düşer.
Tonla amiral ve general tekaütlerimiz var. Her telden çalan profesörlerimiz de cabası. Holdingler, baldır bacak reklamcılığından biraz ara vermeli ve beşeri bilgi depolarımız, kendine ve vatanına yabancılaştırılan halkımızı titretip kendine döndürmeli...