Gül Cumhuriyeti
Cumhuriyet yüzüncü yılına yaklaşıyor. 2023’e şunun şurasında 9 sene kaldı. Ömrü olan görür!
Doksan senenin icmalini yapan var mı acaba?
Türkiye’nin başında kaçıncı cumhurbaşkanı var? Çoğu vatandaş bunu bile bilmez.
Özal 8, Demirel 9, Sezer 10. Yani dalya!
Bu “Sezer” de kim? demeyin sakın. Hani şu tesadüfen Anayasa Mahkemesi’ne seçilen ve yine tesadüfen AYM başkanı olan ve son tesadüfte de Cumhurbaşkanı yapılan zat.
“Yapılan” dedik... “Olan” demedik.
Onun cumhurbaşkanı yapılması 28 Şubat dönemine rastlıyor. 28 Şubat hükümeti asker ağırlıklı koalisyon. İşi bir şekilde götürüyorlar, fakat Meclis’te cumhurbaşkanı seçecek kadar vekilleri yok. Bunun için kapatılan Refah Partisi’nin yerine kurulan Fazilet Partisi’nin ikna edilmesi lâzım. O zamana kadar hazret müthiş özgürlükçü görünüyor. Mahkeme’nin açılış törenlerinden hürriyetçi metinler okuyor. Herkes sanıyor ki, söylediği gibi.
Derler ki, o metinleri o okumuş, fakat yazmamış! (Kimin yazdığını şu sıralar pek fazla karıştırmayalım!)
Fazilet, yani Recai ağbi ikna oluyor. Sezer cumhurbaşkanı!
Asker-sivil börokrasi ittifakı son cumhurbaşkanını böylece seçti. Seçti de ne oldu?
Hani “mahkeme duvarı” diye bir tabir vardır ya... Surat hep öyle!
Haspamın asabi halleri var. Mahkeme’de habire partilerin tepesine attığı Anayasa kitapçığını devrin başbakanı Bülent Ecevit’in başına atıyor. Türkiye’nin de tepesi atıyor! Haydi bakalım krizlerden kriz beğen!
Sezer’in gitmesi gelmesinden sıkıntılı oldu. Çünkü aynı koalisyon istediğini cumhurbaşkanını yapmak için her yola başvuruyor. Cumhuriyet mitingleri, e-muhtıralar, 367 numaraları... Nasıl olsa Sezer başta. Seçim uzasa, hatta olmasa da olur!
Neyse ki hükümet erken seçim kararı alıyor, iktidar partisi daha büyük nisbette oy alarak Meclis’e geliyor ve Abdullah Gül dalyadan sonraki ilk cumhurbaşkanı olarak makamına oturuyor.
Onun için 11. ama, birinci cumhurbaşkanı diyebiliriz. Özal olmasa, rahatlıkla, “yüzü halka dönük, bürokratik ideoloji ile mesafeli başka cumhurbaşkanı gelmedi” diyebiliriz. Elbette Turgut Özal, bu anlamda birinci. Fakat seçilişleri farklı. Özal Başbakanlığı bırakıp Cumhurbaşkanlığına geçti. Demirel de başbakan oldu. Seyreyleyin gümbürtüyü!
Abdullah Bey daha önce başbakanlık yapmıştı ama, o sıralar bakandı. Siyasi hareketin iki lideri mutabık kaldı. Tayyip Erdoğan, Abdullah Gül’ün “kardeşinin” cumhurbaşkanı adaylığını açıkladı. Tabii, seçim yapıldı ve gereken oldu.
Bir de baktık ki, dönemin sonuna gelmişiz.
Cumhuriyet 1923’den beri var. Diyebiliriz ki, 2007’den beri farklı bir cumhuriyet var.
Buna “Gül Cumhuriyeti” diyebiliriz...
Abdullah Gül bu halkı en yetkin şekilde temsil eden bir şahsiyet. Türk/Türkiye halkının ortalama kimlik yapısına sahip. Üstüne üstlük ülkenin merkezinden, Orta Anadolu’dan.
Bu ne demek?
Bu toprak gibi olmak demek. Gösterişçi olmamak demek. Kanaatkâr ve sabırlı olmak demek. Kaynaklar kıt. Şartlar ağır. Bu şartlarda yüzyıllarca kendi yağı ile kavrularak gelen bir millet. Kendini pek dışa vurmaz, farfaralık etmez. Öne geçmeye, kendini göstermeye çalışmaz. Olanla yetinmeye gayret eder. Zıpçıktılık yapmaz.
2007’den beri bir sakin fakat kararlı mizaçla, bir demevi-keskin mizaç tepede.
Recep Tayip Bey Karadenizli... Mizacı Karadenizin dalgalarından esintiler taşıyor. Abdullah Bey, Anadolu toprağı gibi.
Bu iki mizacın dengesi Türkiye’yi bugüne taşıdı. Bugünlerde bu iki mizacın imtihanına şahit oluyoruz. Tayyip Bey, şartları zorlayarak Türkiye’nin geleceği için önemli gördüğü bir yöneticilik talebinde bulunuyor.
Abdullah Bey, siyasî bir talebinin, beklentisinin olmadığını söylüyor...
İşte cevap bu!
Şimdi beklenen diğer cevap!
Abdullah Gül Cumhuriyeti sürecek mi, sürmeyecek mi?
Bu soruya hangi cevap verilirse verilsin, Abdullah Gül’ün önemi azalmayacak!