Böyle buyurdu tay!
Oldum olası sevmem bu “tay”lı kurumları!
İsim şahsiyeti etkiler, bundan şüphe yok. O yüzden çocuklarımıza ad verirken dikkat ederiz.
Bir zamanlar isimler üzerinde oynandı. Büyük Şef bir gün Yozgat’ı ziyaret etti. Vali’nin adını beğenmedi. Hemen “öztürkçe” bir ad verdi: Baran!
Bekir Sami “Baran” oldu. Peki, “Baran” türkçe mi?
Türkçede yok böyle bir kelime!
Farsçada “bârân” var. Yani yağmur. Gel de Ziya Paşa’nın şu beytini hatırlama:
Bî-baht olanın bağına bir katresi düşmez
Bârân yerine dürr ü güher yağsa semâdan
(Gökden yağmur yerine inci ve mücevher yağsa, bahtsız olanın bağına bir damlası bile düşmez.)
Kişilerin adı değiştirilir de kurumların değiştirilmez mi?
Hem de nasıl! İşte “tay”lı isimler:
Şûra-yı Devlet veya Devlet Şûrası oldu Danış-tay!
Divan-ı Muhasebat oldu Sayış-tay.
Temyiz oldu Yargı-tay!
Devletin ağır oturaklı kurumları taylar gibi koşturuldu!
Bir tayı tutturamadılar: Kamutay!
“O da neyin nesi?” derseniz, söyleyelim: Türkiye Büyük Millet Meclisi!
Son zamanların en meşhur tay’ı: Danıştay.
İdarî konularda karar veren yüksek mahkeme... Nedir bu mahkemenin yapması gereken? İdarede işlerin Anayasa’ya, kanunlara, tüzüklere, yönetmeliklere, usule uygun olup olmadığı...
“Efendim o idarî tasarruf her şeye uygun ama, benim kafama uyumuyor!”
Yani: “Yapılan işi yerinde bulmadım!” Böyle dediğinizde kendinizi idare yerine koyuyorsunuz. Peki sizi kim denetleyecek?
Danış-tay’ın son marifeti, Taksim projesini iptal etmesi. “İyi ya canım, iptal etmişler. Bundan sonra bir şey yapılmayacak” der geçersiniz.
Ya yapılanlar ne olacak?
Taksim projesinin parçası olan birçok iş yapılmış. Yollar alta alınmış, bunun için Tarlabaşı’ndan Dolmabahçe’ye tünel kazılmış, şimdi vızır vızır arabalar gelip geçiyor. Bunun sonucunda da yukarıda geniş bir alan ortaya çıkmış. Şimdi buranın düzenlenmesi gerekiyor.
Danıştay “yapma” diyor! Bir de ne yapılacağını söyleseler, iş tamam olacak!
Siz olsanız ne yaparsınız?
Belediye Meclisi bütün siyasi parti temsilcilerinin iştiraki ile Taksim düzenlemesini onaylamış. Uygulama başlamış. Belli bir aşamaya gelmiş. Geçen sene mayıs sonunda güya Taksim Gezi’sinde bazı ağaçlar kesilecek iddiasıyla bir tantana çıkarılmış. O günden beri her şey altüst olmuş...
Bu durumda hukuk neye bakacak? Elbette mevzuata, kamu yararına...
Gezi olaylarının bu Tay’ı şaşı hale getirdiği anlaşılıyor. Onlar hukukun değil, bu olayların faillerinin sesini dinlemiş anlaşılan. Adalet yüksek sese bakmaz, bakarsa şaşı olur!
İşte karar ortada!