Keyifle izlemeye devam

Türkiye’nin gündemi ilişkileri karanlık altılı masa, masadaki adaylık kavgası. 

Kılıçdaroğlu ve Akşener arasındaki yüksek gerilim “arkası yarın” tarzında devam ediyor. 

Seçim yaklaştıkça gerilim yükseliyor. Taht kavgaları, ego, ihtiras, kumpas, ne ararsan var. 

İdeolojik olarak birbirinden tamamen farklı ve hatta zıt ideolojilere sahip olan altılı masadaki çatışma şiddetli, fay hatlarındaki gerilim yüksek, çatlak her geçen gün daha da büyüyor.

Zillet cephesinde anlık değişimler ve duygu durum bozuklukları yaşanıyor. Taraflar, hesaplar, hizipler çatışıyor.

“Kaybet-kaybet” alışkanlığından birbirlerine düştüler, birbirlerine saygı kalmadı, güven yok oldu, üslup kontrolü bitti. Birbirlerini yemek için fırsat kolluyor, tezgâh kuruyorlar. 

CHP-İP arasındaki kriz dalga dalga yayılıyor. Yetmedi, CHP’nin içi de fokur fokur. Siyasi ahlak tartışmasını kimse umursamıyor.

Adına demokrasi masası dedikleri, görüntüde dostların ittifakı birlikteliğini sergileyen, Türkiye’ye barışı ve kardeşlik getireceği iddiasıyla kurulan altısı görünen ikisi gizli ortaklı zillet masasının ortak bir aday çıkarmada bu kadar zorlandıkları gerçeğinden hareketle bunların ülkenin ekonomi, dış politika, güvenlik, terörle mücadele ve enerji gibi hayati konularda bir vizyon ortaya koymaları, çözüm üretmeleri mümkün değil.

Türkiye’nin büyük altyapı projeleri, Karadeniz ve Akdeniz’de yerli doğalgaz hamleleri, petrolde açılan kuyu sayısının çoğaltılması, savunma sanayisinde yüzde yüz yerlilik hedefi, ekonomide yatırım, üretim, istihdam, ihracat ve cari fazla hedefli yeni konsept bunları zerre kadar ilgilendirmiyor.

Bu horoz dövüşçülerinin ülke ile ilgili elle tutulur, gözle görülür, ayakları yere basan, akla, mantığa hitap eden, heyecanlandıran, umutları coşturan, somut bir proje, sistem, model önerisi, herhangi bir görüş, itiraz, alternatif önerisini duyan, gören var mı? YOK…

Bunlar Türkiye’nin milli güvenliğini ve milletler arası sahadaki menfaatlerini nasıl savunacak, emir aldıkları efendilerine karşı nasıl dik duracaklar?

Bu muhterislere bu ülke nasıl teslim edilir? 

Siyasi ideolojisi olmayan, kişisel çıkarının gerektirdiği hamleleri yaptığı için gelgitleri, sabıkası dost kazıklarıyla dolu olan, kişisel çıkarının gerektirdiği hamleleri yapan pragmatik siyasetçi Akşener’e mi güveneceğiz?

Gayri ahlaki şantaj, montaj kaset operasyonu ile lider yapılan, popülizme ek olarak sövmeyi, iftirayı, hakareti, en çok da yalanı propaganda malzemesi olarak bolca kullanan Kılıçdaroğlu’na mı inanacağız?

Kuzu postuna bürünmüş kurtlar olarak dününü inkâr edip hamaset nutuklarıyla gelecek adına dinamizm arama telaşına kapılan, çözümsüzlük üzerinden ucuz siyaset yapan, koltukları elinden gidince yedikleri aşa kusan yüzde yüz sorun Davutoğlu’na mı, Bebecan’a mı el vereceğiz.

Yoksa düne kadar Madımak Katili diye iltifat aldıklarının kolunda neşeli pozlar veren Karamollaoğlu’na mı ülkeyi teslim edeceğiz?

Bu “garibanlar”dan bu ülkeye fayda gelmeyeceğini bu millet çok iyi bildiği için yüzde bir bandından çıkarmıyor bu zavallıları. 

Bunların dünyasında “kardeşlik” diye bir mefhum yoktur. Bunların “yoldaşlığı” menfaatlerin kesiştiği noktada son bulur. Bunların her birisi bir diğerinin kemiğine musallattır. 

Yoksa bunların gizli ortağı FETÖ’ye, Kandil’e ya da ağababaları ABD’ye mi güveneceğiz?

“CHP’nin eş genel başkanı” gibi davranan Akşener, Kılıçdaroğlu’nun Cumhurbaşkanlığı adaylığına açıkça karşı çıkıp İmamoğlu’nu allayıp pulluyor. 

Büyükelçilerin onayı tamam deyip İmamoğlu’nun aday olmasını isteyen CHP’liler sosyal medyada liderleri Kılıçdaroğlu’na saygısızca saldırıp, tahrik ediyor.

Yandaşları Cumhuriyet’in Kırıkkanat’ı, “Kılıçdaroğlu ve ekibi hakkında çok kapsamlı bir dosya var” deyip yeni kaset operasyonları kapıda mesajı vererek başka bir hesaplaşmanın haberini veriyor.

Akşener’in, İmamoğlu ile birlikte sahneledikleri ne sihirdir ne keramet el çabukluğu marifet dedirten “Saraçhane şovu”na Kılıçdaroğlu grup toplantısı ile cevap verip “ben sizin babanızım, ben ne dersem o olur” çıkışıyla bertaraf ediyor.

Altılı masada bunca yaşanandan sonra “seçime ilk turda ortak adayla girmeliyiz” fikri geride kalmış gibi, kulislerde, parti ofislerinde “çoklu aday” söylentisi ile her liderin bağımsız aday olma senaryosu konuşuluyor.  

Her kafadan çıkan sesin farklı olması ortada dolaşan senaryoları da renklendiriyor. Zillet ortağı partililerin bazıları da Ali Bebecan ismini tartışmaya açtı. Bebecan Gül hayaliyle oynarken kendi isminin yankılanmasıyla akıl bulantıları geçirmeye başlamış. 

Altılı Masayı kuran ABD ise yaşananlar karşısında aptallaşmış durumda. Masayı dağıtmamak daha doğrusu Erdoğan’ı indirmek için her şeyi yapan Yankiler yeni senaryolarla yeni çıkışlar arıyor.

Aziz Milletim ise yapılan bütün yoklamalarda tek güvencesinin Erdoğan olduğu söylüyor, yapılan bütün mitinglerde “biz ayrılamayız” diye haykırıp, her ortamda “durmak yol yola devam” diyor.