İdris Günaydın yaşadığı bir olayı dile getirdi! Ahirete inanmayan ateist, ne yaparken suçüstü oldu?
Bu günkü Akit gazetesinde “Müslümanlık zor be azizim!” başlıklı yazısında başından geçen bir olayı anlatan yazar İdris Günaydın, çok önemli bir gerçeğe de parmak basmış oldu. Müslümanca hayat sürmenin ne kadar zor olduğunu vurguladığı yazısında işin kolayına kaçan bir ateistin nasıl suçüstü yakalandığını vurguladı. “Orası da kesin değil ya” diyerek ahirete inanmadığını vurgulayan ateist, ne yaparken suçüstü oldu?
Eğitimci yazar İdris Günaydın; yıllar önce Ankara’da öğretmenlik yaparken, boş zamanlarında çalıştığı büfede yaşadığı ibretlik bir olayı köşesine taşıdı. “Müslümanlık zor be azizim!” başlıklı yazısında bir ateistin nasıl hırsızlık yaptığını ve nasıl suçüstü olup yakalandığını dile getirdi.
“İman kesin olmayınca kuldan her türlü fenalığı bekle. Anladık mı şimdi imanın ‘dil ile ikrar, kalp ile tasdik’ olduğunu bir kez daha? Anladık mı ‘imanın insanı insan ettiğini, yani ki sultan ettiğini.’ İnanmayanı ise siz anlayın,” diyen Günaydın’ın yazısının ilgili bölümü şöyle;
"Orası kesin değil ya!"
“Öğretmenim, maaş yetmiyor. Gecekondu semtinde oturduğum halde (Çukurambar o yıllarda tam bir gecekondu semti) kira maaşımın tam yarısı…
Maaş yetmiyor.
Büfede çalışıyorum boş zamanlarımda.
Bir cumartesi günü. Sabahın tenha saatleri. Büfede oturuyorum. İçeri bir müşteri kadın girdi. Büyük terekli bir fötr şapka. Kolunda bir çanta. Yaşlı bir kadın ama aşırı makyaj…
Elli gram kahve istedi. Kahveyi çekip paketliyoruz. Ben kahveyi çekip paketlerken beni bir yandan da lafa tuttu.
-İhsan nerede?
-Evde.
-Daha dükkâna gelmiyor. Kendini iyice dine verdi son zamanlarda.
-Ee. Ölüm hak, kendisi de yaşlı. Tabi ölüme hazırlanmak gerek.
-Orası da kesin değil ya?!
Aramızdaki bu konuşmadan sonra döndüm, kahveyi verdim, parayı aldım. Tam o sıra “çantadaki çikolataların parası ne olacak?” diyerek patronun karısı içeri girdi.
Ben bi şey anlayamadım ama kadın, “çantayı aç, aç” dedi.
Müşteri kadın hiç itiraz etmeden, yüzü de kızarmadan çantayı açtı ki; ne göreyim? Çanta çikolata ile dolu. Ne kadar çikolata varsa her birinden birer ikişer doldurmuş.
Hiç itiraz etmeden tamamının parasını verdi ve çıkıp gitti.
Patronun hanımı bana kadını anlatmaya başladı: “Bu kadın çalmadan duramaz. Kendisi bir bakanlığın avukatlığından emeklidir. Kocası Balkan ülkelerinden birinin (ismini söylemiyorum) büyükelçisiydi eskiden. Oğlu bakanlıklardan birinin (ismini söylemiyorum) üst düzey bürokratıdır. Çok dikkatli ol.”
Hımm.
Tabi…
“Orası da kesin değil ya” demişti.
İman kesin olmayınca kuldan her türlü fenalığı bekle. Anladık mı şimdi imanın “dil ile ikrar, kalp ile tasdik” olduğunu bir kez daha?
Anladık mı “imanın insanı insan ettiğini, yani ki sultan ettiğini.”
İnanmayanı ise siz anlayın.”
