Karaman’ın Ermenek ilçesindeki kömür madeninde mahsur kalan işçilerden Hüsnü Çolak’ın 2,5 yaşındaki oğlu Tufan, “Babam dadak (mama) getirmiyor” diyerek günlerdir hasret kaldığı babası için gözyaşı döküyor.
KARAMAN - Ermenek ilçesindeki kömür madeninde mahsur kalan işçilerden Hüsnü Çolak’ın 2,5 yaşındaki oğlu Tufan, “Babam dadak getirmiyor” diyerek günlerdir hasret kaldığı babası için gözyaşı döküyor.
AFAD’ın koordinasyonunda arama kurtarma çalışmalarının aralıksız sürdüğü Ermenek’teki madende mahsur kalan işçilere ulaşmak için çabalar artarak devam ediyor.
Onlarca vagon pasa ve molozun çıkarıldığı madende yürütülen çalışmaları işçi yakınları dikkatle takip ediyor. Evlerde ise TV başında madendeki gelişmeleri izleyen aileler, çalışmaların bir an önce sonuçlanmasını bekliyor.
Madende mahsur kalan işçilerden Hüsnü Çolak’ın evinde de kaygılı bekleyiş sürüyor. Eşi Hür Çolak, yaşadıklarını anlattı. Kocasının madene gittiği ve dönmediği günden itibaren saatleri dahi saydıklarını anlatan Çolak, 18 gündür eşinden gelecek haberi beklediğini aktardı. Hür, çalışmaları yakından takip ettiğine dikkati çekerek, “Alana gittiğimde gözüm ocağın kapısında oluyor. Ama son iki gündür gidemiyorum. Hayırlısıyla oradan bir haber alsak. Hüsnü’mün ölü veya diri bir haberini alsak. 2,5 yaşındaki oğlum Tufan artık uyuyamıyor. Babası madende mahsur kaldığından beridir geceleri uyuyamaz oldu. Ben de iki gündür madene gidemiyorum. Oğlumu yalnız bırakamıyorum. Onunla vakit geçirmeye çalışıyoruz” dedi.
TUFAN, BABASININ YOKLUĞUNU HISSEDİYOR
Küçük Tufan’ın sürekli babasını aradığını anlatan Çolak, şunları kaydetti: “Hüsnü çocuklarına çok düşkündü. Tufan, babasının madende mahsur kaldığını anlayabiliyor. Kaç gündür, ‘Babam dadak getirmiyor. Kömür ocağından gelmiyor’ diye ağlıyor. Büyük kızım ise ilkokul birinci sınıfa başladı. Babası onun üstüne çok düşerdi. Son günlerde o da hiç konuşmuyor. Geçenlerde arkadaşına, ‘babam kömür ocağında suyun altında kaldı, gelmeyecek’ diyormuş. Madenden bir haber gelse, bir şey olsa hemen ağlar. Babasının aklı çıkardı evlatları için. Çocuklarına çok düşkün, her şeyleri ile ilgilenirdi. Büyük kızım okula gideceğinde sabah erkenden kalkar kahvaltısını hazırlardı. Şimdi oradan haber gelse, Hüsnüm çıkabilse.” (AA)
