“Henüz bir yıl bile olmadı. 6 Şubat Depremi'nin ardından bağırıp çağırarak ortalıkta gezenler vardı. Türkiye'nin büyük seferberliğini kirletmeye çalışarak, "Nerede bu devlet?" diyorlardı. Bir müddet her türlü kirli söylemi kullandılar. Ellerine tek bir kazma almadan turist misali bölgeye gidip tahrik için uğraştılar. Seçimde depremzedelerden tokadı yiyince de ortalıktan kayboldular. Bugün ise Gazze'de benzer görüntüler var. İsrail, tonluk bombalar kullanarak, şehri deprem bölgesine çevirdi. Parçalanan vücutların görüntüleri sosyal medyada dolaşıyor. Enkaz altında kalan insanların feryatları yürekleri parçalıyor. Bunlar hâlâ kayıplar. Hiçbiri ortaya çıkıp, "Nerede bu insanlık?" demedi, diyemedi. Sırra kadem basmış durumdalar.

İsrail, vuruyor, yakıyor, yıkıyor. Okullar, hastaneler, kadınlar, çocuklar, bebekler, önüne ne çıkıyorsa yok ediyor. Vahşet öyle bir noktaya geldi ki, artık insani anlamda söylenecek söz de kalmadı. Herkes kendi çapında bir şeyler yapmaya çalışıyor. Kimi lanetler okuyor, kimisi de İsrail'e destek veren belli başlı firmaların mallarını boykot edip, milleti uyarmaya çalışıyor... Ve depremde ortalığı kirletmeye çalışanlar yeniden ortaya çıkıyorlar. "İsrailli değil, Arap bu firmalar" diye bağırıyorlar. Dün tamamı Arap düşmanı idi, bugün "Arap seviciliğine" soyundular. Barbarların ve barbarlığın önünde set olmaya çalışıyorlar.

Söyledikleri doğru değil. Ama vatandaşın tepki gösterdiği firmalar İsrailli veya Arap olsa ne fark eder? Soykırıma açıktan destek verdi hepsi. Ama dün Arap düşmanlığı körükleyenler, şimdi de "Bunlar Arap" diye tepkileri önlemeye çalışıyorlar. Çünkü ikiyüzlü hepsi, sürekli maske ile dolaşıyorlar. Tek hedefleri kirletmek ve çarpıtmak! Ama maskeleri düştü artık. (…) İşte bu yüzden İsrail'in uyguladığı vahşet ve soykırımın bir turnusol kağıdı işlevi yaptığını rahatça söyleyebiliriz. Yaldızlar döküldü, şapkalar düştü ve keller göründü. İyi bakın, dikkatlice inceleyin. Herkesin meşrebine uygun bir görüntü verdiğini çok rahat ve net bir şekilde göreceksiniz.”